شرایط وکالت:
شرایط وکالت از دو جزء وکالت و شرایط تشکل شده است وکالت در لغت به معنای واگذار كردن، اعتماد و تكیه كردن به دیگری است[1] و در اصطلاح فقهی عقدی است كه به موجب آن كسی دیگری را برای انجام كاری جانشین خود قرار می‌دهد.[2] برای تمیز حق از باطل، اجرای عدالت و حکومت بین اصحاب دعوا در محاکم اگرچه به عهده دادستان، با همکاری کارمندان اداری دادگستری است اما برای اجرای این عدالت به نحو شایسته و دقیق مستلزم همکاری اشخاصی است که با تخصص خود در این امور، با محاکم همکاری کنند، شغل این دسته از افراد آزاد شمرده میشود اما بخاطر تاثیر پذیری این افراد که در اجرای عدالت دارند مشمول قوانین ویژهای میباشند که در این قوانین شرایط انتخاب، انجام وظیفه و حقوق آنها را پیش بینی نموده است. این اشخاص وکلای دادگستری و کارشناسان رسمی دادگستری میباشند.[3]
کسانی که مایل به وکالت در دادگستری هستند اولین شرط از شرایط وکالت این است که از کانون وکلای دادگستری حوزه مورد نظر پروانه وکالت اخذ کنند.
شرایط اخذ پروانه وکالت دادگستری
بنابر قانون وکالت مصوب بهمن ماه سال 1315 برای اعطای پروانه وکالت به وکلای دادگستری به دلیل اینکه افراد تحصیل کرده و فارغالتحصیلان دانشگاه به اندازه کافی نبود، و قبل از آن هم فقط کسانی که از نظر فقهی اطلاعات حقوقی داشتند و متقاضی وکالت در دادگستری بودند به وی پروانه وکالت از سوی وزارت دادگستری اعطاء میگردید، از طرفی به موجب ماده یک قانون وکالت درجات زیر برای وکالت عدلیه تعین شد :
1. وکالت در محاکم صلح و بدایت و استیناف و تمیز؛
2. وکالت در محاکم صلح و بدایت و استیناف؛
3. وکالت در محاکم صلح و بدایت؛
در واقع به ترتیبی که ذکر شد ما سه نوع وکیل داشتیم وکیل درجه یک، درجه دو و درجه سه؛ وکلای درجه یک درتمام محاکم و منالجمله دیوان عالی کشور حق وکالت داشتند؛ وکلای درجه دو در تمام محاکم بجزء دیوان عالی کشور حق وکالت داشتند؛ وکلای درجه سوم فقط در محاکم صلح و بدایت دادگاه بخش و شهرستان حق وکالت داشتند. بنابراین بر اساس قانون وکالت 1315 انواع پروانه وکالت سه نوع بود ؛
1. پروانه وکالت درجه یک تا درجه سوم
2. پروانه وکالت اتفاقی
3. پروانه وکالت کارگشایی
ولی بنابر ماده 7 قانون استقلال کانون وکلای دادگستری مصوب 1333 مقرر گردید که از تاریخ اجرای این قانون فقط به کسانی پروانه وکالت داده میشود که از دانشگاه حقوق داخله یا خارجه دانشنامه لیسانس داشته باشند. اشخاص مزبور پس از اخذ پروانه وکالت مکلف هستند لااقل یک سال به کارآموزی اشتغال ورزند پس از اختبار و قبولی به آنها پروانه وکالت پایه یک داده میشود. در واقع به موجب این ماده اعطای پروانه وکالت پایه یک و دوم منتفی شده است.[4]
اخذ پروانه وکالت به دو صورت است؛
الف) اخذ پروانه وکالت پس از طی کردن دوره کارآموزی
کانون وکلای دادگستری مکلف است لااقل یکبار در سال نسبت به پذیرش متقاضیان پروانه کارآموزی وکالت از طریق آزمون با آگهی در روزنامهها اقدام کنند و حداکثر شش ماه پس از برگزاری آزمون، ضمن اعلام نتایج قطعی، نسبت به صدور پروانه کارآموزی وکالت برای پذیرفتهشدگان اقدام کنند.
ادامه مطلب...
تبادل لینک هوشمند